Λοιπον χτες γιορταζα. Λενε οτι οι παντρεμενες Δεσποινες πρεπει να γιορταζουν το Δεκαπενταυγουστο, αλλα η γιαγια η Δεσποινα παντα Νοεμβρη γιορταζε οποτε το κρατησα ετσι κι εγω. Εξ αλλου ειναι πιο ωραια να εχεις την ονομαστικη σου εορτη το χειμωνα, πιο μαζεμενα βρε παιδι μου, τα σπιτια ντυμενα χειμωνιατικα, τα παλτα στοιβαζονται στο κρεββατι της μαμας, λικερακια και αλλα πασσε εορταστικα εθιμα που ομως εκαναν τις γιορτες λαμπερες κι αστραφτερες.
Εδω που βρισκομαι οι ονομαστικες εορτες ειναι κατι αγνωστο και εδω που τα λεμε βαρεθηκα να εξηγω τοσα χρονια πως και γιατι. Συνηθως κανω ενα τραπεζι και καλω φιλους, εκτος απο φετος. Φετος στριμωχτηκανε οι μερες λιγο. Σημερα ειναι η γιορτη των Ευχαριστιων στην Αμερικη και εχουμε στανταρ δειπνο σε στανταρ αγαπημενους φιλους. Επισης χτες ηταν εργασιμη μερα αν και εμεινα μονο μεχρι τις 12 στη δουλεια λογω γενικης σκορποδιαλας. Το περασμενο Σαββατοκυριακο ολοι λειπανε οποτε.. το χρωσταω το δειπνο. Απο το περσυνο τραπεζι ομως εχω μια νοστιμη φωτογραφια πριν πλακωσει ο κοσμος. Οταν ολα ειναι φιν φον και ατσαλακωτα.
Χτςς το βραδυ πηγαμε να δοκιμασουμε ενα καινουργιο εστιατοριο προς τα βορεια λιγο, το trapeze. Ενδιαφερον ηταν και νομιζω οτι θα ξαναπαμε. Υποτιθεται οτι εχει μεγαλη ποικιλια κρασιων, αλλα δεν ειναι ετσι. Δυο που ζητησαμε απο τη λιστα, δε τα φερνουν -λεει -πια. Ομως εφαγα ενα ορεκτικο ακρως ενδιαφερον. Τηγανητες πρασινες τοματες με ψυχα καβουριου απανω. Λοιπον τοσο καιρο εδω δεν ειχα δοκιμασει αυτη τη νοστιμια παρ'ολο που ειχα δει το χαριτωμενο εργο Fried Green Tomatoes και παντα ηθελα. Νομιζω οτι ηταν περιχυμενες με ξυδι και αυτη η γευση ταιριαζε καταπληκτικα με το καβουρι. Ο καβαλλιερος μου μου ειπε οτι η γιαγια του στο νησι εφιαχνε παντα πρασινες τηγανητες τοματες για ουζομεζε, δοκιμασε απο το δικο μου ορεκτικο και νομιζω οτι ζηλεψε.
Μου αρεσε πολυ και το κυριως πιατο που ητανε μια χοιρινη μπριζολα πολυ ωραια ψημενη με πουρε απο γλυκοπατατα και μια σαλτσα απο maple syrup και ψιλοκομμενο φουντουκι. Ηταν αρκετα αραιωμενο ωστε να μην ειναι τοσο γλυκο αλλα αυτη η ανεπαισθητη γλυκα του παει του χοιρινου. Οπως καταλαβαινετε τινγκαραμε στο φαγητο και ευτυχως που δεν ειχε και τιποτα ενδιαφεροντα γλυκα και τα προσπερασαμε. Ασχετο αν μετα κολλησαμε σαν παιδακια στη βιτρινα του απεναντι παγωτατζιδικου προσπαθωντας να δουμε αν εκτος απο τα ροζ καραμελλακια τις τρουφιτσες και το ντεκορ μπαι μπαρμπι ειχε και τιποτα παγωτα. Δεν ειχε.. και του χρονου να ειμαστε καλα παντα να γιορταζουμε.
2 comments:
Και του χρόνου να είσαι καλά να σε χαιρόμαστε Δεσποινάκι. Είπα να αφήσω κι εδώ δυό ευχές (ελπίζω να έλαβες την eκάρτα μου... λαχάνιασα να την στείλω για να φτάσει στην ώρα της) που είναι ακόμα εορταστική η ατμόσφαιρα. Και του χρόνου λοιπόν εύχομαι το τραπέζι να είναι το ίδιο όμορφο, ζεστό και νόστιμο!
Σε ευχαριστω για τις ευχες σου ωραια μου λαιδη, κοιτα ειμαι μακρυα εγω αργει ο e-ταχυδρομος, ειναι και που δε δουλευει τιποτα εδω στο αμερικα αυτες τις μερες, αλλα μη τρεχεις η σκεψη σου μονο ειναι συγγινητικη. Φιλια.
Post a Comment