12/29/07

Ειμαστε μεσα και μεγαλουργουμε.



Πριν λιγες μερες κυκλοφορησε το πρωτο τευχος του 2008 του περιοδικου Washingtonian. Ειναι αφιερωμενο στα καλυτερα εστιατορια της ευρυτερης περιοχης της Washington που περιλαμβανει και τα στεητς Maryland και Virginia.


Δεν ηταν εκπληξη για μενα που το εστιατοριο Κωμη του Τζωννυ Μονις ηταν μεσα στη λιστα, αλλα το γεγονος οτι ηταν τριτο με τεσσερα αστερια οσα και το Citronelle με εκανε να χαρω ιδιεταιρα. Μπορει να το περιγραφει το περιοδικο σαν μοντερνο αμερικανικο, αλλα εγω που πηγα σας το λεω. Ο Τζωννυ ουτε καν 30 χρονων παιδι απο Χιωτες γονεις, εχει σιγουρα ελληνικες επιδρασεις. Οι μπουκιτσες καρπουζιου με φετα, το τηγανητο τυρακι και οι λουκουμαδες του ειναι σιγουρα ελληνικοι.


Και ενω τα τελευταια χρονια η παρουσια της ελληνικης κουζινας ηταν αισθητη απο τη λιστα, φετος βλεπω και το Μουραγιο στην λεωφορο Connecticut.


Η μεγαλη εκπληξη ηταν η Καβα στο Ροκβιλ. Δυστυχως η Καβα δεν κανει κρατησεις και μια φορα που πηγαμε ειχε αναμονη μιαμιση ωρα. Φυσικα δεν περιμεναμε αλλα και παλι να πας πιο νωρις για φαγητο δε λεει. Θα ξαναπροσπαθησω ομως και μαλιστα συντομα.



12/27/07

yellow and red





12/26/07

La tavola di Natale



Οι ιταλικοι τιτλοι με μαραναν, καλα θαταν ναξερα και καμια κουβεντα παραπανω Ιταλικα. Η γλωσσα αυτη με τρελλαινει και θαθελα να μαθω περισσοτερα, αλλα ειμαι οτι αρπαξει το αυτι μου. M'αρεσει επισης η προφορα των ιταλων οταν μιλανε αγγλικα. Η φιλη μου η Τσιντσια μου λεει οταν μιλαμε. "Despina you saide you like italian. Dide you lerne? " και το εξτρα " ε " το τραβαμεεεε... Χριστουγεννιατικο τραπεζι λοιπον οικογενειακα απλα στην κουζινα.



Εφιαξα ψαρι Αθηναικη για πρωτο πιατο. Εβρασα φιλετα μπακαλιαρου γιατι ηταν το πιο φρεσκο ψαρι που βρηκα στην αγορα. Μαγιονεζα εφιαξα μονη μου. Χτυπαω 2 κροκους αυγων με το χυμο απο εναμισυ λεμονι στο χερι με το συρμα. Προσθετω σιγα σιγα ελαιολαδο και αλατακι, και οταν το χερι βγει αχρηστο, η μαγιονεζα ειναι ετοιμη. Ζυμωνω το ψαχνο του ψαριου με τη μαγιονεζα κρατωντας περιπου το ενα τριτο για να καλυψω το ψαρι. Το φορμαρω σε σχημα ψαρουκλας και ψαχνω τα κιταπια μου να βρω πως να το στολισω. Βρισκω στο βιβλιο του Νικου Τσελεμεντε "Προσκληση σε Γευμα" μια ιδεα, οπου τα λεπια ειναι λεπτες φετουλες αγγουρι. Στρωνω λοιπον τα λεπια, βαζω κι ενα αυγουλακι με καπαρη για ματι, κοτσαρω και καπαρες και κοκκινες πιπεριες περιτεχνως κομμενες για πτερυγια και βγαινει το τερας της φωτογραφιας που ομως ειναι νοστιμωτατο. Κανονικα να παρετε ολοκληρο ψαρι, και να χρησιμοποιησετε το πραγματικο κεφαλι και την ουρα στη
συναρμολογηση.



Για κυριως πιατο ειχα αρνακι στο φουρνο με πατατες. Επειδη τρωμε γαλοπουλα στις ευχαριστιες -αρκετα προσφατα- προτιμω κατι αλλο πιο ελληνικο.



Ο αλλος ο ψαρακας απο κατω ειναι κεραμεικο απο τα αρμολια της Χιου οπου ντοπιοι τεχνιτες παιρνουν πηλο απο ασπρο χωμα και φιαχνουν τα πιο ομορφα πιατελακια και κουπες. Περιεχει ξυδατες πιπεριες που ψηθηκαν στο γκριλ. Ταιριαζουν απολυτα και με το ψαρι και με το αρνακι.



Και του χρονου μπαμπινι!

12/24/07

Απο το παραθυρο της κουζινας μου, στα δικα σας παραθυρα ....





... στελνω χιλιες ευχες για Χαρουμενα Χριστουγεννα.
Να απολαυσετε και τα κουραμπιεδακια σας και τα μελομακαρονα σας και για διαιτες θα μιλησουμε του χρονου.



12/23/07

Χριστουγεννιατικο Παρτυ 2007



Και του χρονου να ειμαστε καλα να ξαναγιορτασουμε.



ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

12/21/07

wine country



Συνεχιζω το οδοιπορικο στην Καλιφορνια με φωτογραφιες απο την εκδρομη στη Napa Valley. Φυσικα ειχα δει απο παλια φωτογραφιες και ειχα ακουσει και περιγραφες φιλων και δε με απογοητευσε. Ηταν ετσι ομορφα οπως το περιμενα και σ' αυτο βοηθησε μια φανταστικα ηλιολουστη ημερα οτι επρεπε για τετοιου ειδους εκδρομη. Μια εκδρομη με πολλες στασεις.
Δεκεμβρη μηνα φυσικα τα αμπελια ειναι ολα γυμνα αλλα ετσι φαινεται ποσο ομορφα ειναι διατεταγμενα στη σειρα, περιποιημενα και νοικοκυρεμενα. Ετσι γυμνα μοιαζουν με μενορες με τα υποστηρηγματα που εχουν απο κατω. Δεξια και αριστερα στην κοιλαδα οι πλαγιες ειναι ολες φυτεμενες με αμπελια και φυσικα οι δυτικες που τις βλεπει ο πρωινος ηλιος ειναι αυτες που βγαζουν το καλυτερο κρασι.
Με το χαρτη στο χερι για να βλεπουμε που βρισκονται οι διαφορες wineries αποφασισαμε να επισκεφτουμε τρεις τουλαχιστο, απο αυτες που ηδη εχουμε δοκιμασει καλα κρασια και θεωρουνται απο τις πιο καλες.
Η πρωτη ηταν η winery του Robert Montavi
Η πιο απλη απο ολες αλλα και η πιο ευχαριστη για βολτα και για να δοκιμασεις διαφορα κρασια. Ειχαν ξεχωριστα τα απλα κρασια απο τα Reserve. Τα τελευταια τα εχουν σε μια αιθουσα που την ονομαζουν " ΤΟ ΚΑΛΟΝ ". Ο σομελιε ηταν αριστα καταρτισμενος αντιθετα με αλλες wineries που επισκεφτηκαμε, και μαλιστα οταν συστηθηκαμε ως Ελληνες, αμεσως εκανε αναφορα στο ονομα της αιθουσας. Εφερε και την κυρια σομελιου απο μεσα και μας συνεστηαν να δοκιμασουμε κατι φανταστικα Robert Mondavi Winery Cabernet Sauvignon Reserve απο 1999 ως και 2004. Στο σλαιντ βλεπετε την αιθουσα ΤΟ ΚΑΛΟΝ και τον τσιφτη σομελιε. Μειναμε καμια ωριτσα δοκιμαζοντας τα υπεροχα κρασια. Το κακο ειναι οτι οχι μονο δεν μπορεις να παρεις στο αεροπλανο κρασι, αλλα εκει που μενουμε δεν ταχυδρομουν. Washington DC και Maryland απαγορευεται. Τελειως ηλιθια μερικα στεητς.



Η επομενη σταση ηταν τα Beaulieu Wineries που δεν εχουν καμμια ιστοσελιδα της προκοπης να σας δειξω. Εδω ηταν σκετη απογοητευση και ειδικα για τον καλο μου που με πηγαινε εκει με χαρα γιατι την προηγουμενη φορα που την ειχε επισκεφτει ειχε ενθουσιαστει. Μαλιστα τοτε εφερε ολοκληρη κασα αεροπορικως γιατι δεν υπηρχαν ολες αυτες οι απαγορευσεις. Το tasting τελειως τουριστικο. Τα Ριζερβ κλειστα και η θειτσα που σερβιρε το κρασι, μαλλον ουτε το καταλληλο training δεν ειχε. Στο ιδιο ποτηρι ολα ασπρα ροζε σαμπανιζε και κοκκινα και πριν καλα καλα αδειασει το ενα. Τι διαολο βαριουνται να πλυνουν ενα ποτηρι.

Εν τω μεταξυ μεσημεριασε.
Σταματησαμε σε ενα τοπικο μαγαζι που μοσχοβολουσε παιδακια μπαρμπεκιου. Κι αλλο κρασι εκει φυσικα.

Η επομενη σταση ηταν το Beringer Winery. Εδω τελειως αλλη εικονα. Τεραστιοι κηποι που μονο για να τους γυρισεις θελεις ωρες. Ριξτε μια ματια στο λινκ, αξιζει. Εδω ο καλος μου δεν αντεξε. Αγορασε τρια μπουκαλια κρασι, μαλλον τεσσερα και το ενα το χαρισε στη Δαφνη. Αυτα τα τρια μπουκαλια στριμωχτηκαν αναμεσα σε πουλοβερακια σε μια μικρη τρολευ βαλιτσα και εγω προσευχομουνα να μη σπασουν η να μη χαθει η βαλιτσα και κλαιμε μετα ολοι μαζι. Τελικα ηρθαν σωα και πηραν τη θεση τους κατω στο κελλαρι.

Ηθελα πολυ να επισκεφτω το οινοποιειο Coppola, αλλα ηταν αρκετα εξω απο τον κεντρικο δρομο, εξ αλλου βρηκαμε και την CIA που μας πηρε τα μυαλα και αρχισε να σουρουπωνει. Ελπιζω μια αλλη φορα να τα καταφερω.

Επιστρεψαμε καβατζαροντας τα Spring Mountains σε φιδωτα δρομακια αναμεσα σε οξυες και αμπελωνες. Αυτες ειναι πραγματικα εικονες που θυμιζουν Ευρωπη, στην ανατολικη ακτη δεν υπαρχει περιπτωση να τις βρεις. Πεσαμε στη Sonoma Valley αλλα ηταν αργα για αλλες βολτες. Μουρθε στο νου το εργο Sideways. Εκεινο που εκανε τους Αμερικανους να αφησουν για λιγο το chardonney και ανεβασε τις πωλησεις του merlot σε καινουργια υψη.

Cheers!!

12/18/07

Culinary Institute of America - μερος δευτερο



Οπως υποσχεθηκα, ερχομαι σημερα με το δευτερο μερος της επισκεψης στο Culinary Institute of America. Μεσα στο κεντρικο κτιριο εκτος απο τις αιθουσες διδασκαλιας που μπροστα εχουν τεραστιες τζαμαριες και μπορεις να βλεπεις μεσα, υπαρχει και ενα μουσειο με παλιες συσκευες και αλλα αντικειμενα σχετικα με τη μαγειρικη περασμενων εποχων.
Εφερα μερικες φωτογραφιες απο το μουσειο που ομως ειναι λιγο σκοτεινες, αλλα ζητω την επιεικεια σας, τουλαχιστο παιρνετε μια ιδεα.



Μεσα στο ιδιο κτιριο υπαρχει ενα τεραστιο καταστημα με οτι εχει σχεση με την κουζινα και το φαγητο. Εγω που τρελλαινομαι για τετοια δεν ηθελα να ξεκολλησω. Ειδα βεβαια και πολλα ελληνικα προιοντα που με εκανε ιδιεταιρως υπερηφανη, λαδια, κρασια - ειχε κατι Vinsanto και κατι τσιπουρα φανταστικα - πανακριβα βεβαια αλλα ετσι το καλο πραγμα " κοστιντζει " που λενε κατι γνωστοι μου Χιωτες. Και απο ολα αυτα τα υπεροχα αγαθα λογω περιορισμου βαλιτσας πηρα μονο δυο μικρα πραγματα. Μια μεταλλικη ζαχαριερα που βλεπαμε παντα με τα παιδια σε εστιατορια και λεγαμε μωρε που να βρουμε κι εμεις μια τετοια. Μοιαζει με το κεφαλι του καρτουν Μαρβιν δε μαρσιαν και τα παιδια βασικα την ειχαν βρει παιχνιδι. Το δευτερο ειναι δυο θηκες για να φιαχνεις αυγα ποσε, απο βινυλιο σε σχημα σπασμενου αυγοτσουφλου, ενα ασπρο κι ενα κιτρινο.

Καποια στιγμη θα φερω και φωτογραφιες απο τους οινοπαραγωγους της Napa Valley. Cheers!

12/17/07

Culinary Institute of America - μερος πρωτο


Καλημερα.
Σημερα θα σας παω μια βολτα στην St. Helena στην Καλιφορνια οπου βρισκεται ισως η πιο φημησμενη σχολη σεφ της Αμερικης. Το Culinary Institute of America at Graystone, California Campus Το κεντρικο campus βρισκεται στη Νεα Υορκη.
Πριν οχτω μερες ακριβως καναμε μια εκδρομη στη Napa Valley οπου φιαχνουν τα καλυτερα κρασια της Αμερικης, και αφου επισκεφτηκαμε μερικους οινοπαραγωγους και δοκιμασαμε μερικα υπεροχα κρασια, και αφου γιναμε πολυ ευδιαθετοι και μες την καλη χαρα - τα εχει αυτα το κρασακι - φτασαμε και στην St. Helena. Για να πω την αμαρτια μου δεν ηξερα οτι εκει βρισκοταν η CIA της Καλιφορνιας και ξαφνιαστηκα πολυ ομορφα. Εδω λεω σταματαμε. Βεβαια πριν ειχαμε τσιμπισει κατι μπαρμπεκιουδακια πριν σε ενα τοπικο μαγαζι, και οταν ειδα οτι εχει και εστιατοριο επαθα πλακα. Λεω δε γινεται, θα φαμε εστω κι ενα γλυκακι εδω. Ετσι αφου πρωτα επισκεφτηκαμε το μουσειο και το καταστημα της σχολης -το οποιο θα σας δειξω στο επομενο ποστ - καταληξαμε στο εστιατοριο της σχολης.



Το εστιατοριο λοιπον βρισκεται σε μια μεγαλη αιθουσα οπου το κεντρο ειναι οι κουζινα της σχολης - η τουλαχιστο μια απο τις κουζινες - Υπαρχουν τραπεζια αλλα μπορεις να καθισεις και στο μπαρ που ειναι κυκλικο και να βλεπεις τους επιδοξους σεφ να ετοιμαζουν οτι παραγγειλεις. Εκει λοιπον καθησαμε κι εμενα με ετρωγε να βγαλω φωτογραφιες. Συνηθως ντρεπομαι σε τετοια μερη να βγαζω την καμερα - εγω μια κιουρια καθωσπρεπουα - αλλα λεω οκ, η μιση ντροπη δικη μου και η μιση του σεφ και ρωταω αν επιτρεπεται. Α! βεβαια μου λεει, εδω ολοι ερχονται και βγαζουν φωτογραφιες. Τελικα ειναι αυτο που λεμε μαλλον το τουριστικο μερος της ιστοριας. Οι σεφ δε δινουν σημασια σε αφηνουν να φωτογραφιζεις και επιδιδονται με προσηλωση στην κρεμα που πηζει και στο σωταρισμα.

Παραγγειλαμε γλυκακια. Αυτα που βλεπετε ειναι σουφλε σοκολατας, μους φουντουκι με butternut creme και frangipane tart. Περιττο να σας πω οτι ολοι δοκιμασαμε απο ολα, και ηταν εκπληκτικα.
Το εστιατοριο βρισκεται στο πλαι του κτιριου και για να πας περνας απο τους υπεροχους κηπους τους. Και τι δεν εχουν αυτοι οι κηποι. Βοτανα, μυρωδικα, δεντρολιβανα, λεβαντες , λαχανικα η χαρα του οικολογικου μαγειρα. Εχει δεντρα φορτωμενα καρπους, ελιες και εσπεριδοειδη. Κατω απο ενα δεντρο βρηκα και το περγαμοντο που βλεπετε στο χερακι μου. Το ειχα μετα μεσα στο αυτοκινητο και ποτε ποτε εξυνα το φλουδι και αρχιζανε ολοι τα αχ αχ...

Αυριο μεθαυριο θα φερω και τις υπολοιπες φωτογραφιες απο τη σχολη. Μεχρι τοτε, φιλια και καλη ορεξη, οτι κι αν μαγειρεψατε σημερα.


12/15/07

Breakfast in America


Καλημερα.
Εχω αρκετες μερες να γραψω εδω και σημερα γραφω απο δανεικο κομπιουτερ.
Οπως εγραψα και απο εκει μαλλον καηκε ο σκληρος μου δισκος και εχω σκασει. Οχι ομως να μου κοπει και η ορεξη. Ολα κι ολα.


Εφιαξα προχτες αυτο το slide αλλα το φυλαξα χωρις να το δημοσιευσω γιατι δε προλαβαινα να γραψω τιποτα.
Τρωτε πρωινο? Οχι δε σας προτεινω να τρωτε κατι τετοια καθε μερα. Δε λεω νοστιμα ειναι αλλα αν τρωγαμε καθε μερα αυγα βουτυρα και σιροπια θα ειχαμε σοβαρο προβλημα. Αυτες τις φωτογραφιες τις εβγαλα σε καφε της δυτικης ακτης την περασμενη εβδομαδα. Κατ αρχας να διευκρινησω οτι καθε πρωι περπατουσα 2 ωρες στην παραλια οποτε εκαιγα τις θερμιδες μου και δεν ενοιωσα καθολου τυψεις. Οι τηγανητες φετες ψωμιου ειναι πρωτα βουτηγμενες σε ενα μιγμα απο γαλα και αυγο τηγανισμενες και περιχυμενες μετα με maple syrup.Οι αμερικανοι το ονομαζουν french toast αλλα οι γαλλοι δε νομιζω οτι το λενε ετσι (οπως αλλωστε δε λενε τις τηγανητες πατατουλες french fries). Η φιλη που τρωγαμε μαζι μου ειπε οτι στην αγγλια το λενε eggy bread ενω η μαμα μου που το εφιαχνε οταν ειμασταν μικρες το ελεγε φετες με ζαχαρη γιατι εριχνε απο πανω αχνη. Τις προτιμω με αχνη γιατι το ψωμι απο μονο του ειναι μαλακο σα πουτιγκα και δε χρειαζεται πολλα σιροπια για να νοστιμεψει.
Αυγα λοιπον ομελεττα με λαχανικα, φρουτακια, και φυσικα πανκεηκς.
Και μια κουπα καφε που δε μενει ποτε αδειανη. Αν ηταν και λιγο πιο δυνατος ο καφες θαταν καλυτερα βεβαια.
Τα πρωινα συνηθως φιαχνω ενα μιγμα απο αμυγδαλα και δημητριακα με αποξηραμενες κρανμπερις και λιγο γαλα. Αυτη ειναι σχετικα προσφατη συνηθεια γιατι ποτε δεν ετρωγα πρωινο μεχρι πριν ενα χρονο. Τελικα ομως οχι μονο μου αρεσει η καινουργια μου συνηθεια, αλλα με κραταει χορτατη και δε τσιμπολογαω συνεχεια. Επισης το πρωι ο μεταβολισμος ειναι καλυτερος με αποτελεσμα να μην αποθηκευει ο οργανισμος τοσα λιπαρα.
Οταν ταξιδευω στη Βορρεια Ευρωπη αποφευγω τα σαλαμια και τα λουκανικα το πρωι και προτιμω μουσλι και αντε κι ενα γιαουρτακι.
Παντως το πιο αγαπημενο μου πρωινο ειναι δυο φρυγανιες με βουτυρο και μαρμελαδα πορτοκαλι και γαλλικος καφες. Αλλα αυτο γινεται σπανια καποιο Σαββατοκυριακο χαλαρα γιατι το καλο φαγητο δε θελει βιασυνες.
Και τα croissant μου αρεσουν μονο οταν ειναι σωστα και φρεσκα γιατι ειναι δυστυχως το πιο κακοποιημενο ψωμακι.
Καλη ορεξη !

12/3/07

Λιγο πριν φυγω..





Οπως υποσχεθηκα χτες αντιγραφω την συνταγη για τη μανιταροσουπα. Τι περιεργο κι αυτο. μικρη ακουγα σουπα και επαιρνα δρομο. Τωρα τρελλαινομαι για σουπες. Εξαιρεση παντα αποτελει - και θα αποτελει - ο ελληνοπρεπεστατος πατσας που οταν μου μυρισει αναπτυσσω μεγαλες ταχυτητες και εξαφανιζομαι. Η μαμα τον εφιαχνε μονο μια φορα το χρονο γιατι αρεσε στον μπαμπα. Εκεινη τη μερα εβρισκα καταφυγιο στη θεια Ρεα η στη θεια Νικη που ταιζαν αγορια και παντα ειχαν οχι μονο εξτρα φαγητο αλλα και νοστιμωτατο.
Παμε λοιπον:
250 γραμ. μανιταρια καλλιεργημενα κομμενα σε φετες
250 γραμ, μανιταρια πλευρωτους χοντρικομμενα
3 κουταλιες της σουπας ελαιολαδο
5 φρεσκα κρεμμυδακια ψιλοκομμενα
1 κρεμμυδι πολτοποιημενο
1 φλυτζανι λευκο κρασι
1 ματσακι ανηθο ψιλοκομμενο
2 κροκους αυγων
χυμο απο ενα λεμονο
αλατι και πιπερι

Ζεσταινουμε το λαδι δε μια μεγαλη κατσαρολα σε μετρια προς δυνατη φωτια.
Προσθετουμε τα φρεσκα κρεμμυδακια και το κρεμμυδι.
Ψηνουμε για 5 λεπτα ανακατευοντας συχνα.
Σβηνουμε με το κρασι και και ριχνουμε τα μανιταρια και 2 φλυτζανια νερο.
Αλατοπιπερωνουμε, προσθετουμε τον ανηθο, σκεπαζουμε, χαμηλωνουμε τη φωτια και ψηνουμε για μιση ωρα.
Χτυπαμε τους κροκους με το χυμο του λεμονιου και λιγο πιπερι.
Παιρνουμε 1 κουταλια ζωμο απο τη σουπα και σταδιακα το προσθετουμε στους κροκους, χτυπωντας με ενα πηρουνι. Προσθετοθμε λιγο ζωμο ακομα ωστε να ανεβασουμε τη θερμοκρασια του μιγματoς των κροκων. Ριχνουμε το αυγολεμονο στην κατσαρολα , κουνωντας την ωστε να παει παντου. Σβηνουμε τη φωτια, δοκιμαζουμε, διορθωνουμε στο αλατι και σερβιρουμε αμεσως.

Την συνταγη για τον μπυρατο κοκκορα δεν την γραφω γιατι παρ' ολο που εγινε καλη, καπου της βρηκα ελλειψεις. Στη φωτογραφια τους ο κοκκορας δειχνει ξεροψημενος. Συμφωνα με την συνταγη ψηνεται σε δυνατο φουρνο με ελαιολαδο αλλα τον σκεπαζουν με αλουμινοχαρτο. Οταν σκεπασεις το πουλι με αλουμινοχαρτο δε ξεροψηνεται που να χτυπιεσαι. Δεν ξεραθηκε μεσα βεβαια, κρατησε ολο το ζουμακι.. και οταν μπηκε στη σαλτσα ηταν μια χαρα.. ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΣΑΝ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ γκρρρρρρρ!!!!!!! Δοκιμασα και λιγα λεπτα κατω απο το γκριλλ αλλα φοβηθηκα μη μου στεγνωσει το ασπρο κρεας.

Και νομιζα οτι σημερα δε θα μαγειρευα και θα τρωγαμε τα χτεσινα, αλλα ελαβα το πρωι μυνημα στο γραφειο απο τρεις μπομπιρες που εγραφαν.. "ερχομαστε να σας δουμε πριν φυγετε, μη κανετε τιποτα το ιδιεταιρο". Ναι καλα .. θα αφηνα τωρε εγω νηστικα τα μπομπιρια! Ναναι καλα ο σινιορε Πεπινο με τα λαζανια του.

Και τωρα αφηνω την κουζινα μου για μερικες μερες και παω να δοκιμασω αλλες γευσεις, και να γυρισω με φωτογραφιες, εντυπωσεις και προπαντος φορτισμενες μπαταριες.

Καλη ανταμωση..

Υ.Γ. Φωτογραφια απο το κεντρικο Williams Sonoma στο San Francisco


12/2/07

γκουρμεδιαρικα




Μερικα απο τα ενθετα στις Κυριακατικες εφημεριδες τα βρισκω σουπερ ενδιαφεροντα. Για παραδειγμα μια φορα περσυ στην Αθηνα ανακαλυψα το gourmet στο ΒΗΜΑ της Κυριακης. Ζητησα απο μια φιλη να μου τα κραταει, και οταν ερχομαι τα ρουφαω κυριολεκτικα. Μου αρεσουν ιδιεταιρα τα αρθρα της Μαριας Χαραμη. Στο τευχος του Νοεμβρη -που μου εφερε ο καλος μου- βρηκα ολοκληρο θησαυρο. Γευσεις του δασους. Απο αυτο το τευχος εφιαξα δυο φαγητα σημερα για τους φιλους μου. Το ενα απο τη σελιδα 95 "Κοκκορας με μανιταρια και μπυρα" και απο τη σελιδα 100 την "σουπα μανιταριων". Αυτη η σουπα μοιαζει πολυ με τη μαγειριτσα, μονο που εχει μανιταρια αντι για συκωτακια. Καποτε μαλιστα ειχα διαβασει μια παρομοια συνταγη με το ονομα "η μαγειριτσα του χορτοφαγου"



Κοντα σε αυτα σπαραγγια, και κουνουπιδι με γλυκοπατατες ζεματισμενα με φρεσκο βουτυρο. Γλυκο δεν εφιαξα, ναναι καλα τα ετοιμα. Παγωτακι τζιαντουγια και φυστικι, ταρτα λεμονι και κεικ σοκολατας χωρις αλευρι. Η αληθεια ειναι οτι οσο μου αρεσει να μαγειρευω φαγητα, τοσο δεν ασχολουμαι με ζαχαροπλαστικη. Πιστευω οτι ειναι πολυ πιο δυσκολη, και δε μου αφηνει περιθωρια πειραματισμου.

Οι φιλοι μου φευγουν σε λιγες μερες για Ελβετια και θα τους ξαναδω πια ..του χρονου.. ηταν ευκαιρια να τα πουμε με ενα ζεστο φαγακι και παρεα στο τζακι.

Απο τον σημερινο πειραματισμο λοιπον η σουπα μανιταριων βγηκε νικητρια. Θα επαναληφθει. Μολις βρω λιγο χρονο θα αντιγραψω τη συνταγη εδω, το υποσχομαι.

Καλη εβδομαδα!