Παμε βολτα στην ψαραγορα της Αθηνας.
Μπαρμπούνι μου, μπαρμπούνι μου θαλασσινό
και ψάρι του πελάγου όσο μποράς φυλάγου
όσο μποράς φυλάγου, αχ ψάρι του πελάγου… *
Άιντε, άιντε, μπάρμπα-Γιαννακάκη
πούντο, πούντο, πούν’ το Μαρικάκι
Ψαράκια τηγανίζει μες στο μαγεριό
Άσ’ τα να καούνε κι έβγα να σε ιδώ
Ψαράκια τηγανίζει μες στο μαγεριό
Εγώ θα σου το πάρω γιατί το αγαπώ *
* αποσπασματα απο παραδοσιακα τραγουδια
7 comments:
Είχα σκοπό να ξυπνήσω πρωί αύριο να κατέβω στις τράτες στο λιμανάκι.... μακάρι να βρω μπαρμπουνάκια γιατί μου άνοιξες την όρεξη τώρα...
Ahhh Barbounia...I long for some red mullet...even if I can find it frozen I'd have it.
lady blue Ψαροφαγια ματια μου! Εκει ειναι πιο νοστιμα τα ψαρακια!
@peter m
Παντελη, here I can find some times at Whole Foods.
I don't know if you have that chain over there. But if you do try to call them and ask! :)
Αχ! μου αρεσουν τα ψαρακια.
Αντε να φτασουμε και στα στρειδια.
Τα πηδησαμε τα στρειδια νομιζω?
Συνηθως ερχονται στην αρχη με ουζακι.
Μαλλον θα ειναι για αλλη μερα.
Μηνες τωρα θελω να γραψω ενα ποστ, για μια εκδρομη στις Σπετσες...
που τα'πινα απο τις 11 το πρωι μεχρι τις 12 το βραδυ.
Εγω, μαζι με το αισθημα.
Ολη την μερα πιναμε ουζο και τρωγαμε σαρδελες.
Το τι ειχα κανει δεν λεγεται...
Δεν ειχε φρεσκα, θα παω παλι αυριο χαραματα στην αγορα να κοιταξω. Η στο λιμανακι της φιλεναδας μου. Εκει θα βρω σιγουρα. Καλα δε σου λεω τιποτα, ταβερνα το καναμε το μπλογκ. Καποτε το παλαι ποτε και σε προηγουμενο ιντερνετικο βιο, ημουνα σε ενα ιδιωτικο φορουμ. Εκει ειχα ανοιξει ενα ποστ με τιτλο "ο κατιφες" οπου ο κατιφες ηταν ριστοραντε της τρελλας. Το τι τους εφιαχνα δε λεγεται.
Αχ αυτο το αισθημα φιλαρεκι μου ζερο. Παρασυρει σε μεθες και κρεπαλες. Φανταζομαι τοσες ωρες που επινες. Μ' αρεσει που θυμασαι κιολας τι εκανες.
Αντε ελα αυριο, θα σουχω στρειδια.
Και βεβαια θυμαμαι ακομα τι εγινε εκεινη την μερα.
Δεν μπορω να ξεχασω ποτε εκεινες τις στιγμες.
Ανοικτα στην θαλασσα ... μπροστα μας, περασε μια ολοκληρη καταιγιδα
και εγω εκει να μην φευγω με τιποτα...
ο καταστηματαρχης εβγαλε εξω , πανω σε ενα τραπεζακι ενα ηχειο και εβαλε μουσικη
μεσα στην βροχη εγιναν ολα.
Ουτε απο τα διπλανα τραπεζια εφυγε κανενας.
Μετα απο λιγο, αναγκαστηκε ο ανθρωπος και ανοιξε μια τεντα, που ομως ηταν τρυπια και εβαζε νερα...
χαχαχαχα
χαχαχαχα
Χαμος σου λεω.
Βεβαια ολα αυτα, το αισθημα καποια στιγμη τα ξεχασε.
Και δεν ηταν αισθημα πια.
Post a Comment