Ειμαστε μεσα και μεγαλουργουμε.

Πριν λιγες μερες κυκλοφορησε το πρωτο τευχος του 2008 του περιοδικου Washingtonian. Ειναι αφιερωμενο στα καλυτερα εστιατορια της ευρυτερης περιοχης της Washington που περιλαμβανει και τα στεητς Maryland και Virginia.


Δεν ηταν εκπληξη για μενα που το εστιατοριο Κωμη του Τζωννυ Μονις ηταν μεσα στη λιστα, αλλα το γεγονος οτι ηταν τριτο με τεσσερα αστερια οσα και το Citronelle με εκανε να χαρω ιδιεταιρα. Μπορει να το περιγραφει το περιοδικο σαν μοντερνο αμερικανικο, αλλα εγω που πηγα σας το λεω. Ο Τζωννυ ουτε καν 30 χρονων παιδι απο Χιωτες γονεις, εχει σιγουρα ελληνικες επιδρασεις. Οι μπουκιτσες καρπουζιου με φετα, το τηγανητο τυρακι και οι λουκουμαδες του ειναι σιγουρα ελληνικοι.


Και ενω τα τελευταια χρονια η παρουσια της ελληνικης κουζινας ηταν αισθητη απο τη λιστα, φετος βλεπω και το Μουραγιο στην λεωφορο Connecticut.


Η μεγαλη εκπληξη ηταν η Καβα στο Ροκβιλ. Δυστυχως η Καβα δεν κανει κρατησεις και μια φορα που πηγαμε ειχε αναμονη μιαμιση ωρα. Φυσικα δεν περιμεναμε αλλα και παλι να πας πιο νωρις για φαγητο δε λεει. Θα ξαναπροσπαθησω ομως και μαλιστα συντομα.

yellow and red

La tavola di Natale

Οι ιταλικοι τιτλοι με μαραναν, καλα θαταν ναξερα και καμια κουβεντα παραπανω Ιταλικα. Η γλωσσα αυτη με τρελλαινει και θαθελα να μαθω περισσοτερα, αλλα ειμαι οτι αρπαξει το αυτι μου. M'αρεσει επισης η προφορα των ιταλων οταν μιλανε αγγλικα. Η φιλη μου η Τσιντσια μου λεει οταν μιλαμε. "Despina you saide you like italian. Dide you lerne? " και το εξτρα " ε " το τραβαμεεεε... Χριστουγεννιατικο τραπεζι λοιπον οικογενειακα απλα στην κουζινα.



Εφιαξα ψαρι Αθηναικη για πρωτο πιατο. Εβρασα φιλετα μπακαλιαρου γιατι ηταν το πιο φρεσκο ψαρι που βρηκα στην αγορα. Μαγιονεζα εφιαξα μονη μου. Χτυπαω 2 κροκους αυγων με το χυμο απο εναμισυ λεμονι στο χερι με το συρμα. Προσθετω σιγα σιγα ελαιολαδο και αλατακι, και οταν το χερι βγει αχρηστο, η μαγιονεζα ειναι ετοιμη. Ζυμωνω το ψαχνο του ψαριου με τη μαγιονεζα κρατωντας περιπου το ενα τριτο για να καλυψω το ψαρι. Το φορμαρω σε σχημα ψαρουκλας και ψαχνω τα κιταπια μου να βρω πως να το στολισω. Βρισκω στο βιβλιο του Νικου Τσελεμεντε "Προσκληση σε Γευμα" μια ιδεα, οπου τα λεπια ειναι λεπτες φετουλες αγγουρι. Στρωνω λοιπον τα λεπια, βαζω κι ενα αυγουλακι με καπαρη για ματι, κοτσαρω και καπαρες και κοκκινες πιπεριες περιτεχνως κομμενες για πτερυγια και βγαινει το τερας της φωτογραφιας που ομως ειναι νοστιμωτατο. Κανονικα να παρετε ολοκληρο ψαρι, και να χρησιμοποιησετε το πραγματικο κεφαλι και την ουρα στη
συναρμολογηση.



Για κυριως πιατο ειχα αρνακι στο φουρνο με πατατες. Επειδη τρωμε γαλοπουλα στις ευχαριστιες -αρκετα προσφατα- προτιμω κατι αλλο πιο ελληνικο.



Ο αλλος ο ψαρακας απο κατω ειναι κεραμεικο απο τα αρμολια της Χιου οπου ντοπιοι τεχνιτες παιρνουν πηλο απο ασπρο χωμα και φιαχνουν τα πιο ομορφα πιατελακια και κουπες. Περιεχει ξυδατες πιπεριες που ψηθηκαν στο γκριλ. Ταιριαζουν απολυτα και με το ψαρι και με το αρνακι.



Και του χρονου μπαμπινι!

Απο το παραθυρο της κουζινας μου, στα δικα σας παραθυρα ....

... στελνω χιλιες ευχες για Χαρουμενα Χριστουγεννα.
Να απολαυσετε και τα κουραμπιεδακια σας και τα μελομακαρονα σας και για διαιτες θα μιλησουμε του χρονου.

Χριστουγεννιατικο Παρτυ 2007

Και του χρονου να ειμαστε καλα να ξαναγιορτασουμε.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

wine country

Συνεχιζω το οδοιπορικο στην Καλιφορνια με φωτογραφιες απο την εκδρομη στη Napa Valley. Φυσικα ειχα δει απο παλια φωτογραφιες και ειχα ακουσει και περιγραφες φιλων και δε με απογοητευσε. Ηταν ετσι ομορφα οπως το περιμενα και σ' αυτο βοηθησε μια φανταστικα ηλιολουστη ημερα οτι επρεπε για τετοιου ειδους εκδρομη. Μια εκδρομη με πολλες στασεις.
Δεκεμβρη μηνα φυσικα τα αμπελια ειναι ολα γυμνα αλλα ετσι φαινεται ποσο ομορφα ειναι διατεταγμενα στη σειρα, περιποιημενα και νοικοκυρεμενα. Ετσι γυμνα μοιαζουν με μενορες με τα υποστηρηγματα που εχουν απο κατω. Δεξια και αριστερα στην κοιλαδα οι πλαγιες ειναι ολες φυτεμενες με αμπελια και φυσικα οι δυτικες που τις βλεπει ο πρωινος ηλιος ειναι αυτες που βγαζουν το καλυτερο κρασι.
Με το χαρτη στο χερι για να βλεπουμε που βρισκονται οι διαφορες wineries αποφασισαμε να επισκεφτουμε τρεις τουλαχιστο, απο αυτες που ηδη εχουμε δοκιμασει καλα κρασια και θεωρουνται απο τις πιο καλες.
Η πρωτη ηταν η winery του Robert Montavi
Η πιο απλη απο ολες αλλα και η πιο ευχαριστη για βολτα και για να δοκιμασεις διαφορα κρασια. Ειχαν ξεχωριστα τα απλα κρασια απο τα Reserve. Τα τελευταια τα εχουν σε μια αιθουσα που την ονομαζουν " ΤΟ ΚΑΛΟΝ ". Ο σομελιε ηταν αριστα καταρτισμενος αντιθετα με αλλες wineries που επισκεφτηκαμε, και μαλιστα οταν συστηθηκαμε ως Ελληνες, αμεσως εκανε αναφορα στο ονομα της αιθουσας. Εφερε και την κυρια σομελιου απο μεσα και μας συνεστηαν να δοκιμασουμε κατι φανταστικα Robert Mondavi Winery Cabernet Sauvignon Reserve απο 1999 ως και 2004. Στο σλαιντ βλεπετε την αιθουσα ΤΟ ΚΑΛΟΝ και τον τσιφτη σομελιε. Μειναμε καμια ωριτσα δοκιμαζοντας τα υπεροχα κρασια. Το κακο ειναι οτι οχι μονο δεν μπορεις να παρεις στο αεροπλανο κρασι, αλλα εκει που μενουμε δεν ταχυδρομουν. Washington DC και Maryland απαγορευεται. Τελειως ηλιθια μερικα στεητς.

Η επομενη σταση ηταν τα Beaulieu Wineries που δεν εχουν καμμια ιστοσελιδα της προκοπης να σας δειξω. Εδω ηταν σκετη απογοητευση και ειδικα για τον καλο μου που με πηγαινε εκει με χαρα γιατι την προηγουμενη φορα που την ειχε επισκεφτει ειχε ενθουσιαστει. Μαλιστα τοτε εφερε ολοκληρη κασα αεροπορικως γιατι δεν υπηρχαν ολες αυτες οι απαγορευσεις. Το tasting τελειως τουριστικο. Τα Ριζερβ κλειστα και η θειτσα που σερβιρε το κρασι, μαλλον ουτε το καταλληλο training δεν ειχε. Στο ιδιο ποτηρι ολα ασπρα ροζε σαμπανιζε και κοκκινα και πριν καλα καλα αδειασει το ενα. Τι διαολο βαριουνται να πλυνουν ενα ποτηρι.

Εν τω μεταξυ μεσημεριασε.
Σταματησαμε σε ενα τοπικο μαγαζι που μοσχοβολουσε παιδακια μπαρμπεκιου. Κι αλλο κρασι εκει φυσικα.

Η επομενη σταση ηταν το Beringer Winery. Εδω τελειως αλλη εικονα. Τεραστιοι κηποι που μονο για να τους γυρισεις θελεις ωρες. Ριξτε μια ματια στο λινκ, αξιζει. Εδω ο καλος μου δεν αντεξε. Αγορασε τρια μπουκαλια κρασι, μαλλον τεσσερα και το ενα το χαρισε στη Δαφνη. Αυτα τα τρια μπουκαλια στριμωχτηκαν αναμεσα σε πουλοβερακια σε μια μικρη τρολευ βαλιτσα και εγω προσευχομουνα να μη σπασουν η να μη χαθει η βαλιτσα και κλαιμε μετα ολοι μαζι. Τελικα ηρθαν σωα και πηραν τη θεση τους κατω στο κελλαρι.

Ηθελα πολυ να επισκεφτω το οινοποιειο Coppola, αλλα ηταν αρκετα εξω απο τον κεντρικο δρομο, εξ αλλου βρηκαμε και την CIA που μας πηρε τα μυαλα και αρχισε να σουρουπωνει. Ελπιζω μια αλλη φορα να τα καταφερω.

Επιστρεψαμε καβατζαροντας τα Spring Mountains σε φιδωτα δρομακια αναμεσα σε οξυες και αμπελωνες. Αυτες ειναι πραγματικα εικονες που θυμιζουν Ευρωπη, στην ανατολικη ακτη δεν υπαρχει περιπτωση να τις βρεις. Πεσαμε στη Sonoma Valley αλλα ηταν αργα για αλλες βολτες. Μουρθε στο νου το εργο Sideways. Εκεινο που εκανε τους Αμερικανους να αφησουν για λιγο το chardonney και ανεβασε τις πωλησεις του merlot σε καινουργια υψη.

Cheers!!

Culinary Institute of America - μερος δευτερο

Οπως υποσχεθηκα, ερχομαι σημερα με το δευτερο μερος της επισκεψης στο Culinary Institute of America. Μεσα στο κεντρικο κτιριο εκτος απο τις αιθουσες διδασκαλιας που μπροστα εχουν τεραστιες τζαμαριες και μπορεις να βλεπεις μεσα, υπαρχει και ενα μουσειο με παλιες συσκευες και αλλα αντικειμενα σχετικα με τη μαγειρικη περασμενων εποχων.
Εφερα μερικες φωτογραφιες απο το μουσειο που ομως ειναι λιγο σκοτεινες, αλλα ζητω την επιεικεια σας, τουλαχιστο παιρνετε μια ιδεα.

Μεσα στο ιδιο κτιριο υπαρχει ενα τεραστιο καταστημα με οτι εχει σχεση με την κουζινα και το φαγητο. Εγω που τρελλαινομαι για τετοια δεν ηθελα να ξεκολλησω. Ειδα βεβαια και πολλα ελληνικα προιοντα που με εκανε ιδιεταιρως υπερηφανη, λαδια, κρασια - ειχε κατι Vinsanto και κατι τσιπουρα φανταστικα - πανακριβα βεβαια αλλα ετσι το καλο πραγμα " κοστιντζει " που λενε κατι γνωστοι μου Χιωτες. Και απο ολα αυτα τα υπεροχα αγαθα λογω περιορισμου βαλιτσας πηρα μονο δυο μικρα πραγματα. Μια μεταλλικη ζαχαριερα που βλεπαμε παντα με τα παιδια σε εστιατορια και λεγαμε μωρε που να βρουμε κι εμεις μια τετοια. Μοιαζει με το κεφαλι του καρτουν Μαρβιν δε μαρσιαν και τα παιδια βασικα την ειχαν βρει παιχνιδι. Το δευτερο ειναι δυο θηκες για να φιαχνεις αυγα ποσε, απο βινυλιο σε σχημα σπασμενου αυγοτσουφλου, ενα ασπρο κι ενα κιτρινο.

Καποια στιγμη θα φερω και φωτογραφιες απο τους οινοπαραγωγους της Napa Valley. Cheers!

Culinary Institute of America - μερος πρωτο

Καλημερα.
Σημερα θα σας παω μια βολτα στην St. Helena στην Καλιφορνια οπου βρισκεται ισως η πιο φημησμενη σχολη σεφ της Αμερικης. Το Culinary Institute of America at Graystone, California Campus Το κεντρικο campus βρισκεται στη Νεα Υορκη.
Πριν οχτω μερες ακριβως καναμε μια εκδρομη στη Napa Valley οπου φιαχνουν τα καλυτερα κρασια της Αμερικης, και αφου επισκεφτηκαμε μερικους οινοπαραγωγους και δοκιμασαμε μερικα υπεροχα κρασια, και αφου γιναμε πολυ ευδιαθετοι και μες την καλη χαρα - τα εχει αυτα το κρασακι - φτασαμε και στην St. Helena. Για να πω την αμαρτια μου δεν ηξερα οτι εκει βρισκοταν η CIA της Καλιφορνιας και ξαφνιαστηκα πολυ ομορφα. Εδω λεω σταματαμε. Βεβαια πριν ειχαμε τσιμπισει κατι μπαρμπεκιουδακια πριν σε ενα τοπικο μαγαζι, και οταν ειδα οτι εχει και εστιατοριο επαθα πλακα. Λεω δε γινεται, θα φαμε εστω κι ενα γλυκακι εδω. Ετσι αφου πρωτα επισκεφτηκαμε το μουσειο και το καταστημα της σχολης -το οποιο θα σας δειξω στο επομενο ποστ - καταληξαμε στο εστιατοριο της σχολης.

Το εστιατοριο λοιπον βρισκεται σε μια μεγαλη αιθουσα οπου το κεντρο ειναι οι κουζινα της σχολης - η τουλαχιστο μια απο τις κουζινες - Υπαρχουν τραπεζια αλλα μπορεις να καθισεις και στο μπαρ που ειναι κυκλικο και να βλεπεις τους επιδοξους σεφ να ετοιμαζουν οτι παραγγειλεις. Εκει λοιπον καθησαμε κι εμενα με ετρωγε να βγαλω φωτογραφιες. Συνηθως ντρεπομαι σε τετοια μερη να βγαζω την καμερα - εγω μια κιουρια καθωσπρεπουα - αλλα λεω οκ, η μιση ντροπη δικη μου και η μιση του σεφ και ρωταω αν επιτρεπεται. Α! βεβαια μου λεει, εδω ολοι ερχονται και βγαζουν φωτογραφιες. Τελικα ειναι αυτο που λεμε μαλλον το τουριστικο μερος της ιστοριας. Οι σεφ δε δινουν σημασια σε αφηνουν να φωτογραφιζεις και επιδιδονται με προσηλωση στην κρεμα που πηζει και στο σωταρισμα.

Παραγγειλαμε γλυκακια. Αυτα που βλεπετε ειναι σουφλε σοκολατας, μους φουντουκι με butternut creme και frangipane tart. Περιττο να σας πω οτι ολοι δοκιμασαμε απο ολα, και ηταν εκπληκτικα.
Το εστιατοριο βρισκεται στο πλαι του κτιριου και για να πας περνας απο τους υπεροχους κηπους τους. Και τι δεν εχουν αυτοι οι κηποι. Βοτανα, μυρωδικα, δεντρολιβανα, λεβαντες , λαχανικα η χαρα του οικολογικου μαγειρα. Εχει δεντρα φορτωμενα καρπους, ελιες και εσπεριδοειδη. Κατω απο ενα δεντρο βρηκα και το περγαμοντο που βλεπετε στο χερακι μου. Το ειχα μετα μεσα στο αυτοκινητο και ποτε ποτε εξυνα το φλουδι και αρχιζανε ολοι τα αχ αχ...

Αυριο μεθαυριο θα φερω και τις υπολοιπες φωτογραφιες απο τη σχολη. Μεχρι τοτε, φιλια και καλη ορεξη, οτι κι αν μαγειρεψατε σημερα.

Breakfast in America

Καλημερα.
Εχω αρκετες μερες να γραψω εδω και σημερα γραφω απο δανεικο κομπιουτερ.
Οπως εγραψα και απο εκει μαλλον καηκε ο σκληρος μου δισκος και εχω σκασει. Οχι ομως να μου κοπει και η ορεξη. Ολα κι ολα.

Εφιαξα προχτες αυτο το slide αλλα το φυλαξα χωρις να το δημοσιευσω γιατι δε προλαβαινα να γραψω τιποτα.
Τρωτε πρωινο? Οχι δε σας προτεινω να τρωτε κατι τετοια καθε μερα. Δε λεω νοστιμα ειναι αλλα αν τρωγαμε καθε μερα αυγα βουτυρα και σιροπια θα ειχαμε σοβαρο προβλημα. Αυτες τις φωτογραφιες τις εβγαλα σε καφε της δυτικης ακτης την περασμενη εβδομαδα. Κατ αρχας να διευκρινησω οτι καθε πρωι περπατουσα 2 ωρες στην παραλια οποτε εκαιγα τις θερμιδες μου και δεν ενοιωσα καθολου τυψεις. Οι τηγανητες φετες ψωμιου ειναι πρωτα βουτηγμενες σε ενα μιγμα απο γαλα και αυγο τηγανισμενες και περιχυμενες μετα με maple syrup.Οι αμερικανοι το ονομαζουν french toast αλλα οι γαλλοι δε νομιζω οτι το λενε ετσι (οπως αλλωστε δε λενε τις τηγανητες πατατουλες french fries). Η φιλη που τρωγαμε μαζι μου ειπε οτι στην αγγλια το λενε eggy bread ενω η μαμα μου που το εφιαχνε οταν ειμασταν μικρες το ελεγε φετες με ζαχαρη γιατι εριχνε απο πανω αχνη. Τις προτιμω με αχνη γιατι το ψωμι απο μονο του ειναι μαλακο σα πουτιγκα και δε χρειαζεται πολλα σιροπια για να νοστιμεψει.
Αυγα λοιπον ομελεττα με λαχανικα, φρουτακια, και φυσικα πανκεηκς.
Και μια κουπα καφε που δε μενει ποτε αδειανη. Αν ηταν και λιγο πιο δυνατος ο καφες θαταν καλυτερα βεβαια.
Τα πρωινα συνηθως φιαχνω ενα μιγμα απο αμυγδαλα και δημητριακα με αποξηραμενες κρανμπερις και λιγο γαλα. Αυτη ειναι σχετικα προσφατη συνηθεια γιατι ποτε δεν ετρωγα πρωινο μεχρι πριν ενα χρονο. Τελικα ομως οχι μονο μου αρεσει η καινουργια μου συνηθεια, αλλα με κραταει χορτατη και δε τσιμπολογαω συνεχεια. Επισης το πρωι ο μεταβολισμος ειναι καλυτερος με αποτελεσμα να μην αποθηκευει ο οργανισμος τοσα λιπαρα.
Οταν ταξιδευω στη Βορρεια Ευρωπη αποφευγω τα σαλαμια και τα λουκανικα το πρωι και προτιμω μουσλι και αντε κι ενα γιαουρτακι.
Παντως το πιο αγαπημενο μου πρωινο ειναι δυο φρυγανιες με βουτυρο και μαρμελαδα πορτοκαλι και γαλλικος καφες. Αλλα αυτο γινεται σπανια καποιο Σαββατοκυριακο χαλαρα γιατι το καλο φαγητο δε θελει βιασυνες.
Και τα croissant μου αρεσουν μονο οταν ειναι σωστα και φρεσκα γιατι ειναι δυστυχως το πιο κακοποιημενο ψωμακι.
Καλη ορεξη !

Λιγο πριν φυγω..

Οπως υποσχεθηκα χτες αντιγραφω την συνταγη για τη μανιταροσουπα. Τι περιεργο κι αυτο. μικρη ακουγα σουπα και επαιρνα δρομο. Τωρα τρελλαινομαι για σουπες. Εξαιρεση παντα αποτελει - και θα αποτελει - ο ελληνοπρεπεστατος πατσας που οταν μου μυρισει αναπτυσσω μεγαλες ταχυτητες και εξαφανιζομαι. Η μαμα τον εφιαχνε μονο μια φορα το χρονο γιατι αρεσε στον μπαμπα. Εκεινη τη μερα εβρισκα καταφυγιο στη θεια Ρεα η στη θεια Νικη που ταιζαν αγορια και παντα ειχαν οχι μονο εξτρα φαγητο αλλα και νοστιμωτατο.
Παμε λοιπον:
250 γραμ. μανιταρια καλλιεργημενα κομμενα σε φετες
250 γραμ, μανιταρια πλευρωτους χοντρικομμενα
3 κουταλιες της σουπας ελαιολαδο
5 φρεσκα κρεμμυδακια ψιλοκομμενα
1 κρεμμυδι πολτοποιημενο
1 φλυτζανι λευκο κρασι
1 ματσακι ανηθο ψιλοκομμενο
2 κροκους αυγων
χυμο απο ενα λεμονο
αλατι και πιπερι

Ζεσταινουμε το λαδι δε μια μεγαλη κατσαρολα σε μετρια προς δυνατη φωτια.
Προσθετουμε τα φρεσκα κρεμμυδακια και το κρεμμυδι.
Ψηνουμε για 5 λεπτα ανακατευοντας συχνα.
Σβηνουμε με το κρασι και και ριχνουμε τα μανιταρια και 2 φλυτζανια νερο.
Αλατοπιπερωνουμε, προσθετουμε τον ανηθο, σκεπαζουμε, χαμηλωνουμε τη φωτια και ψηνουμε για μιση ωρα.
Χτυπαμε τους κροκους με το χυμο του λεμονιου και λιγο πιπερι.
Παιρνουμε 1 κουταλια ζωμο απο τη σουπα και σταδιακα το προσθετουμε στους κροκους, χτυπωντας με ενα πηρουνι. Προσθετοθμε λιγο ζωμο ακομα ωστε να ανεβασουμε τη θερμοκρασια του μιγματoς των κροκων. Ριχνουμε το αυγολεμονο στην κατσαρολα , κουνωντας την ωστε να παει παντου. Σβηνουμε τη φωτια, δοκιμαζουμε, διορθωνουμε στο αλατι και σερβιρουμε αμεσως.

Την συνταγη για τον μπυρατο κοκκορα δεν την γραφω γιατι παρ' ολο που εγινε καλη, καπου της βρηκα ελλειψεις. Στη φωτογραφια τους ο κοκκορας δειχνει ξεροψημενος. Συμφωνα με την συνταγη ψηνεται σε δυνατο φουρνο με ελαιολαδο αλλα τον σκεπαζουν με αλουμινοχαρτο. Οταν σκεπασεις το πουλι με αλουμινοχαρτο δε ξεροψηνεται που να χτυπιεσαι. Δεν ξεραθηκε μεσα βεβαια, κρατησε ολο το ζουμακι.. και οταν μπηκε στη σαλτσα ηταν μια χαρα.. ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΣΑΝ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ γκρρρρρρρ!!!!!!! Δοκιμασα και λιγα λεπτα κατω απο το γκριλλ αλλα φοβηθηκα μη μου στεγνωσει το ασπρο κρεας.

Και νομιζα οτι σημερα δε θα μαγειρευα και θα τρωγαμε τα χτεσινα, αλλα ελαβα το πρωι μυνημα στο γραφειο απο τρεις μπομπιρες που εγραφαν.. "ερχομαστε να σας δουμε πριν φυγετε, μη κανετε τιποτα το ιδιεταιρο". Ναι καλα .. θα αφηνα τωρε εγω νηστικα τα μπομπιρια! Ναναι καλα ο σινιορε Πεπινο με τα λαζανια του.

Και τωρα αφηνω την κουζινα μου για μερικες μερες και παω να δοκιμασω αλλες γευσεις, και να γυρισω με φωτογραφιες, εντυπωσεις και προπαντος φορτισμενες μπαταριες.

Καλη ανταμωση..

Υ.Γ. Φωτογραφια απο το κεντρικο Williams Sonoma στο San Francisco

γκουρμεδιαρικα

Μερικα απο τα ενθετα στις Κυριακατικες εφημεριδες τα βρισκω σουπερ ενδιαφεροντα. Για παραδειγμα μια φορα περσυ στην Αθηνα ανακαλυψα το gourmet στο ΒΗΜΑ της Κυριακης. Ζητησα απο μια φιλη να μου τα κραταει, και οταν ερχομαι τα ρουφαω κυριολεκτικα. Μου αρεσουν ιδιεταιρα τα αρθρα της Μαριας Χαραμη. Στο τευχος του Νοεμβρη -που μου εφερε ο καλος μου- βρηκα ολοκληρο θησαυρο. Γευσεις του δασους. Απο αυτο το τευχος εφιαξα δυο φαγητα σημερα για τους φιλους μου. Το ενα απο τη σελιδα 95 "Κοκκορας με μανιταρια και μπυρα" και απο τη σελιδα 100 την "σουπα μανιταριων". Αυτη η σουπα μοιαζει πολυ με τη μαγειριτσα, μονο που εχει μανιταρια αντι για συκωτακια. Καποτε μαλιστα ειχα διαβασει μια παρομοια συνταγη με το ονομα "η μαγειριτσα του χορτοφαγου"

Κοντα σε αυτα σπαραγγια, και κουνουπιδι με γλυκοπατατες ζεματισμενα με φρεσκο βουτυρο. Γλυκο δεν εφιαξα, ναναι καλα τα ετοιμα. Παγωτακι τζιαντουγια και φυστικι, ταρτα λεμονι και κεικ σοκολατας χωρις αλευρι. Η αληθεια ειναι οτι οσο μου αρεσει να μαγειρευω φαγητα, τοσο δεν ασχολουμαι με ζαχαροπλαστικη. Πιστευω οτι ειναι πολυ πιο δυσκολη, και δε μου αφηνει περιθωρια πειραματισμου.

Οι φιλοι μου φευγουν σε λιγες μερες για Ελβετια και θα τους ξαναδω πια ..του χρονου.. ηταν ευκαιρια να τα πουμε με ενα ζεστο φαγακι και παρεα στο τζακι.

Απο τον σημερινο πειραματισμο λοιπον η σουπα μανιταριων βγηκε νικητρια. Θα επαναληφθει. Μολις βρω λιγο χρονο θα αντιγραψω τη συνταγη εδω, το υποσχομαι.

Καλη εβδομαδα!

Thanksgiving 2007

Σημερα το ποστ ειναι αφιερωμενο με πολλη αγαπη σε μια μαγειρισσα ακουραστη, σε μια φιλη, σε ενα κοριτσι ομορφο που βαδιζουμε παραλληλα εδω και πολλα χρονια. Σε μια γλυκεια κοπελα που με διαλεξε για νονα της κορης της. Σε σενα Λουκια καρδουλα μου, σ'ευχαριστω οχι μονο για μια υπεροχη βραδυα αλλα και για ολα τα χρονια που εισαι εδω..

tavola festiva

Λοιπον χτες γιορταζα. Λενε οτι οι παντρεμενες Δεσποινες πρεπει να γιορταζουν το Δεκαπενταυγουστο, αλλα η γιαγια η Δεσποινα παντα Νοεμβρη γιορταζε οποτε το κρατησα ετσι κι εγω. Εξ αλλου ειναι πιο ωραια να εχεις την ονομαστικη σου εορτη το χειμωνα, πιο μαζεμενα βρε παιδι μου, τα σπιτια ντυμενα χειμωνιατικα, τα παλτα στοιβαζονται στο κρεββατι της μαμας, λικερακια και αλλα πασσε εορταστικα εθιμα που ομως εκαναν τις γιορτες λαμπερες κι αστραφτερες.
Εδω που βρισκομαι οι ονομαστικες εορτες ειναι κατι αγνωστο και εδω που τα λεμε βαρεθηκα να εξηγω τοσα χρονια πως και γιατι. Συνηθως κανω ενα τραπεζι και καλω φιλους, εκτος απο φετος. Φετος στριμωχτηκανε οι μερες λιγο. Σημερα ειναι η γιορτη των Ευχαριστιων στην Αμερικη και εχουμε στανταρ δειπνο σε στανταρ αγαπημενους φιλους. Επισης χτες ηταν εργασιμη μερα αν και εμεινα μονο μεχρι τις 12 στη δουλεια λογω γενικης σκορποδιαλας. Το περασμενο Σαββατοκυριακο ολοι λειπανε οποτε.. το χρωσταω το δειπνο. Απο το περσυνο τραπεζι ομως εχω μια νοστιμη φωτογραφια πριν πλακωσει ο κοσμος. Οταν ολα ειναι φιν φον και ατσαλακωτα.
Χτςς το βραδυ πηγαμε να δοκιμασουμε ενα καινουργιο εστιατοριο προς τα βορεια λιγο, το trapeze. Ενδιαφερον ηταν και νομιζω οτι θα ξαναπαμε. Υποτιθεται οτι εχει μεγαλη ποικιλια κρασιων, αλλα δεν ειναι ετσι. Δυο που ζητησαμε απο τη λιστα, δε τα φερνουν -λεει -πια. Ομως εφαγα ενα ορεκτικο ακρως ενδιαφερον. Τηγανητες πρασινες τοματες με ψυχα καβουριου απανω. Λοιπον τοσο καιρο εδω δεν ειχα δοκιμασει αυτη τη νοστιμια παρ'ολο που ειχα δει το χαριτωμενο εργο Fried Green Tomatoes και παντα ηθελα. Νομιζω οτι ηταν περιχυμενες με ξυδι και αυτη η γευση ταιριαζε καταπληκτικα με το καβουρι. Ο καβαλλιερος μου μου ειπε οτι η γιαγια του στο νησι εφιαχνε παντα πρασινες τηγανητες τοματες για ουζομεζε, δοκιμασε απο το δικο μου ορεκτικο και νομιζω οτι ζηλεψε.
Μου αρεσε πολυ και το κυριως πιατο που ητανε μια χοιρινη μπριζολα πολυ ωραια ψημενη με πουρε απο γλυκοπατατα και μια σαλτσα απο maple syrup και ψιλοκομμενο φουντουκι. Ηταν αρκετα αραιωμενο ωστε να μην ειναι τοσο γλυκο αλλα αυτη η ανεπαισθητη γλυκα του παει του χοιρινου. Οπως καταλαβαινετε τινγκαραμε στο φαγητο και ευτυχως που δεν ειχε και τιποτα ενδιαφεροντα γλυκα και τα προσπερασαμε. Ασχετο αν μετα κολλησαμε σαν παιδακια στη βιτρινα του απεναντι παγωτατζιδικου προσπαθωντας να δουμε αν εκτος απο τα ροζ καραμελλακια τις τρουφιτσες και το ντεκορ μπαι μπαρμπι ειχε και τιποτα παγωτα. Δεν ειχε.. και του χρονου να ειμαστε καλα παντα να γιορταζουμε.

Πρασσορυζο και κεφτεδακια (γιαμ)

Επιστρεφωωω .. επιστρεφω ευτυχισμενη με τα ψωνιαααα... ετσι λεει το τραγουδακι, αλλα στην περιπτωση μας δε βρηκα χιονια πισω απο την πορτα (φτου στον κορφο μας). Εφιαξα ομως διαφορα ομορφα φαγακια για να εχουμε ως την Πεμπτη που ειναι η γιορτη των ευχαριστιων και θα της αφιερωσω ειδικο κεφαλαιο απο αλλη κουζινα.

Εφιαξα λοιπον ενα πρασσορυζο που αρεσει και στον πριγγιπα μου. Ζεματισα τα πρασσα αφου τα εκοψα σε χοντρες ροδελλες, και οταν μαλακωσανε τα σωταρισα σε ελαιολαδο μαζι με ψιλοκομμενα φρεσκα κρεμμυδακια. Ερριξα φρεσκια σαλτσα τοματας αλατι και πιπερι και εβρασα το φαγητο για 5 λεπτα. Μετα κανονισα το νερακι και ερριξα μισο φλυτζανακι καφε ρυζι γλασσε. Δε βαζω πολυ ρυζι στα ρυζοφαγητα γιατι μας αρεσει περισσοτερο η γευση του λαχανικου. Σκεπασα το φαγητο και σε 15 λεπτα χυλωσε και μοσχοβολησε το σπιτι. Το βραδυ θα το σερβιρω με τα κεφτεδακια.

Τα κεφτεδακια παλι τα εφιαξα με 3 ειδη κιμα, μοσχαρακι, βοδινο και χοιρινο. Προσθεσα και ενα μετριο κρεμμυδακι ψιλοκομμενο, τρεις φετες ψυχα ξερου ψωμιου βρεμμενες, αλατι και πιπερι φυσικα, λιγο μαιντανο και ριγανη που ειχα φερει περσυ απο τη Σικελια. Τα κεφτεδακια τα επλασα απο χτες και μειναν στο ψυγειο ολο το βραδυ. Λιγο πριν τα τηγανισω τα αλευρωσα ελαφρα. Εδω δεν αντεξα να περιμενω ως το βραδυ. Εφαγα ενα ζεματιστο οπως βγηκε. Αυτο παντα το εκανα απο μικρη και μου φωναζε η μαμα. Δεσποινα, δεν μπορεις να περιμενεις να καθησουμε στο τραπεζι; Οχι βρε μαμα δεν μπορω να περιμενω!

Εφιαξα πιπεριες κοκκινες ξυδατες. Τις εβαλα πρωτα στο γκριλ να ψηθουν, περιπου 10 λεπτα και απο τις 2 πλευρες. Οταν κρυωσουν, αφαιρω ευκολα το φλουδι και τα σπορια. Ετσι ολοκληρες τις βαζω σε μια μαριναδα απο ελαιολαδο, κοκκινο ξυδι απο κρασι, σκορδακι και ριγανη, αλατι και πιπερι. Αυτες θα μεινουν εκει για μερικες μερες να παρουν γευση απο ολα τα υπεροχα συστατικα.

Τελος εφιαξα και μια ψαροσουπα μιας και βρηκα μια ωραια συναγριδα. Εβρασα πατατουλες, φασολακια, κολοκυθι κιτρινο, καροτακια και σελερι μαζι με το ψαρι μεχρι να γινουν οι πατατες, περιπου 15 λεπτα. Επειδη το ψαρι δεν ηταν μεγαλο σε 16 λεπτα ηταν ετοιμο κι αυτο. Σε ενα τουλπανι βαζω τα herbes de Provence και μετα το πακεττακι μεσα σε αυγο σουρωτηρι. Ετσι μετα δεν εχω τα ενοχλητικα σπορακια μεσα στη σουπα. Περασα τα λαχανικα στην κουζινομηχανη και τα ξαναβαλα στο στραγγισμενο ζωμο. Καθαρισα το ψαρι και κρατησα τα φιλετακια χοντροκομμενα. Η σουπα μπηκε στο ψυγειο και την Τεταρτη που θα την φαμε, οταν τη ζεστανω θα προσθεσω μεσα τα φιλετακια. Μπολικο λεμονακι και ετοιμη.

Θέλεις ένα αχλάδι, αγάπη μου; -Όχι, λατρεία μου. (*)

Εφιαξα αχλαδακια ψητα σε σιροπι απο κρασι και μελι. Πηρα αχλαδακια boscop, νομιζω Ελληνικα λεγονται χειμωνιατικα αλλα δεν ειμαι σιγουρη, εχουν καφετι φλουδι και υπαρχουν στην αγορα απο Σεπτεμβρη εως και Απριλη.


Τα καθαρισα και εβγαλα τα κουκουτσια απο κατω με το ειδικο εργαλειο-κουταλακι. Συγχρονως εκοψα τον πατο λιγο ωστε να μπορουν να "καθονται" ορθια.


Χρησιμοποιησα ενα γλυκο ασπρο κρασι και μελι για να φιαξω το σιροπι. Μεσα ερριξα δυο ξυλαρακια κανελλα, μερικα γαρυφαλλα και κοκκινες ινες κροκου για να παρει ωραιο χρωμα.


Προσεθεσα και λιγο νερακι και εβρασα το ζουμακι για 5 λεπτα μονο του. Εβαλα τα αχλαδια μεσα ξαπλωμενα και τα γυριζα καθε 3 λεπτα ωστε να αποκτησουν απο παντου το ωραιο χρωμα. Θελουν περιπου 10 λεπτα για να βρασουν και σ'αυτο τη διαρκεια χρειαστηκε να προσθεσω λιγο νερακι ακομα γιατι καραμελωνε το σιροπι γρηγορα.


Να και το τελικο αποτελεσμα. Ακομα δεν τα τιμησαμε, το βραδυ, δροσερα μετα το φαγητο. Εδω θελω να αναφερω οτι δεν ακολουθησα μια συνταγη ωστε να τη γραψω εδω αναλυτικα. Πολλες φορες ο αυτοσχεδιασμος και η πειρα εχει νοστιμωτατα αποτελεσματα. Can' wait!



(*)Γιωργος Κωνσταντινου-Μαρω Κοντου " Και η γυνή να φοβείται τον άντρα"

Στις λαικες αγορες του κοσμου.

Απο καιρο ηθελα να να φιαξω ενα αλμπουμακι με φωτογραφιες απο διαφορες αγορες. Η κινηση το χρωμα η ζωντανια με συναρπαζει. Σε μια βολτα στην αγορα παιζουν ολες οι αισθησεις. Μια απο τις πιο αγαπημενες μου αγορες ειναι τα μαγαζια στην οδο Ευριπιδου στην Αθηνα.. εκει που μυριζει το μπαχαρι και η κανελλα και που νομιζεις οτι ολοι οι εμποροι της ανατολης περασαν αφησαν την πραματεια τους, και οι ξηροι καρποι ειναι τοσο φρεσκιοι που σουρχεται να ορμηξεις. Δυστυχως καπου εχω φωτογραφιες και απο κει αλλα δεν μπορεσα να τις βρω, επιφυλασσομαι.

Οταν επισκεπτομαι ενα ξενο μερος δεν παραλειπω να περασω απο την αγορα, ειναι η ψυχη της πολης συνηθως, τρελλαινομαι να ανακαλυπτω τις τοπικες λιχουδιες και φυσικα να τις δοκιμαζω. Μια σταση για Ochsenschwanzsuppe στην Viktualienmarkt, ενα φακελλακι Bottarga απο το Παλερμο, ενα σακκουλακι αλατι απο το Τραπανι, λιγες μαυρες τρουφες απο την Περουτζια, λιγο αρωματικο ρυζι της Camargue, μαστιχα και μαστελο απο την Απλωταρια, εχουν κατα καιρους στριμωχτει στη βαλιτσα μου για να κρατησει λιγο παραπανω η απολαυση.

Παμε μια βολτα.

Οι φωτογραφιες ειναι απο τις αγορες: Cadiz στην Ανδαλουσια, απο την κεντρικη αγορα στα Χανια, απο διαφορα μερη στην Αθηνα, στη Θεσσαλονικη, στον Ωρωπο, στην Viktualienmarkt στο Μοναχο, και στο San Francisco στην Καλιφορνια.

Πανετοιμη

Νομιζα οτι θα μου χαλαγε τη μερα η παλιοβροχη.. αλλα σταματησε γρηγορα.. πεταχτηκα το πρωι και ψωνισα φαγακια.. περιμενω επισκεψεις και αφιξεις την αλλη εβδομαδα.. ευτυχως που η εβδομαδα αυτη ειναι μικρη. Θελω να βγαλω φωτογραφιες μεσα στο σουπερ μαρκετ και ντρεπομαι.. Μια φορα στην Αθηνα πηγα να βγαλω μια φωτογραφια στου Βασιλοπουλου και μονο που δε με χωσανε μεσα.. με οδηγησανε στον μανατζερ με υποψιες κατασκοπου λιχουδιων.. δε κανω πλακα.. Με βαλανε και εσβησα τις φωτογραφιες.. και μετα μου ειπανε.. Α τι ωραια μηχανη .. ποσο κανει; Αφου λοιπον τους επεισα οτι ειμαι ερασιτεχνις φωτογραφος φρουτων και λαχανικων.. με αφησαν ελευθερη.. αλλα ειπαν και στον δικο τους να με παρακολουθει.. μα μου την εσπασε τοσο πολυ που εφυγα χωρις να παρω αυτο που ηθελα..
Ασχετο.. το ροζ καρακιτς αυτοκινητακι το ειδα στο παρκινγκ και απλα σκεφτηκα.. τι ειδους ανθρωπος μπορει να δωσει λεφτα να παρει ενα ροζ κουτι για αυτοκινητο; Ειπα να περιμενω να δω αλλα βιαζομουνα..
Α! τι αλλο ειδα εκει που γυρναγα στα γκουρμεδιαρικα μαγαζια.. πουλανε φελλα απο μπουκαλια κρασιου σε σακουλακια.. καμμια πενηνταρια στο σακκουλακι.. τι αλλο θα δω σ'αυτη τη χωρα.. τωρα που το σκεφτομαι .. ο δικος μου που φυλαει τα φελλα απο τα κρασια.. μηπως να κανουμε καποια επιχειρηση; χμ! Σε λιγο καιρο μπορει να ειναι μουσειακο ειδος δεδομενου οτι τα φιαχνουν τωρα συνθετικα.
Στο Williams Sonoma αδυνατον να μην μπεις.. μαγειρευανε κατι και μοσχοβολαγε ο τοπος. Ειχανε ενα πατατες πουρε με σαλτσα ψητου λιωμενου σκορδου. Δοκιμασα και το βρηκα καταπληκτικο.. πηρα κι ενα βαζακι απο αυτο το σκορδο. Για τον πουρε και για το ματι.. Ανασκουμπωνομαι..

Αγαπη μου τα καναμε σαλατα !

Η σαλατα ειναι το πιο ομορφο οπτικα, το πιο χρωματιστο, το πιο υγειινο πιατο που βαζουμε στο τραπεζι μας. Χαζευοντας σημερα σε κατι παλια αρχεια, ανακαλυψα παλιες φωτογραφιες απο σαλατες και σκεφτηκα να τις μεταφερω εδω σε ενα ποστ. Μερικες απο αυτες ειναι τωρα εκτος εποχης. Δε πειραζει ομως ..αν και προτιμω να φιαχνω σαλατες εποχης, μερικες μπορουμε να τις φιαξουμε ολο το χρονο.


Η πρωτη ειναι παραλλαγη της κλασσικης ιταλικης, Insalata Caprese. Τα τοματακια τα κοβουμε σε κυβους οπως και τη φρεσκια μοτσαρελλα. Λιγος βασιλικος, και το ουμφ το δικο μου.. μερικες θρουμπες που μου αρεσουν τρελλα με την μοτσαρελλα. Ενα κλωναρακι βασιλικο και ναμαστε..



Η επομενη φωτογραφια ειναι μια πρασινη σαλατα αναμικτη και ιμπρεσσιονιστικη απο την πιατελλα της κουμπαρας μου.


Εδω εχουμε τη σαλατα του καισαρα, που συνοδευε ενα καταπληκτικο fish and chips σε μια μπυραρια στη Βαλτιμορη.


Να και μια καταπληκτικη σαλατα που εφαγα στο σπιτι του καλου φιλου μου μου και συναδελφου Νικιτα. Εδω προσπαθω να τη φιαξω μονη μου. Κοκκινα βρασμενα φασολακια, βρασμενα ρεβυθια, κοκκινο κρεμμυδι και κιτρινη πιπερια.


Ψιλοκοβουμε ενα μεγαλο ματσακι μαιντανο και περιχυνουμε με αγνο παρθενο ελαιολαδο και μπολικο λαιμ. Τωρα μπορει να θεωρηθω προδοτρια αλλα σε αυτη τη σαλατα προτιμω αγγουρελαιο νοτιας Ισπανιας που εχει εντονη φρουτωδη γευση. Σχεδον φαγητο απο μονη της αυτη η σαλατα ειναι καταπληκτικη για τη σαρακοστη.



Να και η κλασσικη αγγουροντοματα με μπολικες ελιες και καπαρες. Ετσι απλα με λαδοξυδο.


Εδω εφιαξα μια σαλατα με ροκα, κουκουναρια, και ξερα συκα και ξανθες σταφιδες που τα ειχα ψιλοκοψει και τα αφησα ενα βραδυ να πιουν ενα τρελλο μπραντυ. Μπαλσαμικο με ρεγουλα για να μη μας χαλασει τις αλλες γευσεις.


Παμε τωρα Κρητη να δουμε μια σαλατα με σταμναγκαθι και φρεσκα κουκια. Την φαγαμε στην ταβερνα του Αποστολη κοντα στα χαμαμ.


Και Η ΣΑΛΑΤΑ! Ο πεντανοστιμος κρητικος ντακος που τρωγεται μονο με ντοματες απο μποστανια και κρητικη μυζηθρα. Κι επειδη εδω δεν βρισκω κρητικη μυζηθρα, πηγαινω στα Χανια.. ε τεχνας κατεργαζομαι.. Καλη ορεξη!!

Χαρες μου..

Να που εκανα και το πρωτο μου τραπεζωμα την εβδομαδα που μας περασε. Στα βιαστικα στα γρηγορα.. αλλα μαγειρεψα.. Τα αγορια με ειδοποιησαν την Τεταρτη οτι θαρθουν την Πεμπτη για μασες. Παντα ετσι κανουν.. τελευταια στιγμη. Εγω ακομα στη διαδικασια του συγυρισματος της κουζινας και με ενα ψυγειο πρακτικα αδειανο. Ενα μηνα τωρα που τρωμε εξω η κοβουμε σαλατες.. η αληθεια ειναι οτι ειχα επιθυμησει μαγειρευτο φαγακι και ευκαιρια ηταν κοντα στα βασιλικα (μου καμαρια) να ποτιστει και η γλαστρα. Ετσι να λιγδωσει το αντερακι μας. Εφιαξα λοιπον κοκκινιστο μοσχαρακι με μακαροναδα που μπορει να φαινεται κοινοτυπια.. αλλα ειναι απο τα πιο αγαπημενα μου φαγητα.. (για να μη σας πω οτι ειχα να φαω μακαροναδα απο την Ιταλια τον Ιουλιο) Το φιαχνω με κρεμμυδακι, μανιταρια, μοσχαρακι φιλετο, μια οργανικη σαλτσα τοματας που εχω βρει στο Trader Joe's, λιγο μπαχαρι, θυμαρι αλατι και πιπερι. Και φυσικα ελληνικο λαδι Πετρινα που βρισκω στο μαγαζι της Τζενουλας. Βρηκα και οργανικα τοματινια κι εφιαξα μια σαλατουλα με φρεσκια μοτσαρελλα περλινι που την εβαλα απο το βραδυ σε μια μαριναδα με ελαιολαδο, σκορδακι, μαιντανο και λιγη κοκκινη καυτερη πιπερια. Ξεπεταξα κι ενα τζατζικακι γιατι οταν ερχονται τα παιδια βασικα με αυτο τρεφονται. Εν τω μεταξυ ηταν τοση η λαχταρα μου να φαω τη μακαροναδα.. που δεν εβγαλα φωτογραφια την πιατελλα στην τελικη της φαση.. προλαβα ομως ενα πιατο..κι αυτο ανεστιαστο ..μαλλον λογω λαιμαργιας.
Ειχα επιθυμησει την ευθυμια που υπαρχει στο τραπεζι με τα δυο αγορια. Εκεινο το καθημερινο γελιο και τα πειραγματα. Αυτη τη φορα το επαιξαν γενικοι επιθεωρητες.. ανοιξαν ολα τα ντουλαπια.. δοκιμασαν το σκουπιδοφαγο.. πατησαν ΟΛΑ τα κουμπια στο ψυγειο.. δεν αφησαν τιποτα να μη το σκαλισουν... .. ακομα και τη φωτογραφικη μηχανη που ειχα εκει.. εβγαλαν φωτογραφιες τις φατσες τους σε φασεις Τζειμς Ντην και Νταννυ ντε Βιτο.. για να μου αφησουν ενθυμιο..χαρες μου..στο τελος πηραν και ταπερακι με το υπολοιπο κοκκινιστο ΚΑΙ τη φρατζολα.. και φιλακι καληνυχτα..
Θα πρεπει καποια στιγμη να παω να γεμισω το ψυγειο.. αυτη τη φορα ετρεχα σαν την παλαβη.. την αλλη θαμαι προετοιμασμενη..