Τα σαλιγκαρια μεχρι που εκλεισα τα δεκαοχτω δε τα εβαζα στο στομα μου. Καθε χρονο το φθινοπωρο η θεια Ρεα μας εκανε ταπεζι με σαλιγκαρια γιαχνι. Εμεις τα παιδια παραγγελναμε πιτσες.
Θυμαμαι μια φορα αποφασισε και η μαμα να φιαξει σαλιγκαρια. Τα εβαλε απο βραδις στο νερο αλλα ασχετη οπως ηταν στο θεμα, δεν εβαλε καποιο βαριδι επανω στο καπακι της κατσαρολας με αποτελεσμα την επομενη μερα το πρωι, να μαζευουμε τα σαλιγκαρια απο τους τοιχους και το ταβανι της κουζινας.
Στα δεκαοχτω δοκιμασα για πρωτη φορα σαλιγκαρια με μια φοιτητοπαρεα σε ταβερνακι. Ξετρελλαθηκα. Απο τοτε τα δοκιμασα σε ολες τις παραλλαγες και εγιναν ενα απο τα καλυτερα μου φαγητα.
Σημερα ειχα μια συζητηση με την φιλη μου την Σοφη για σαλιγκαρια και της αφιερωνω το ποστ κι ελπιζω εκει που ειναι να βρει σαλιγκαρια στην αγορα να τα φιαξει στον αγαπημενο της και να πιουν μια μπυρακλα η δυο στην υγεια μου.
Η φωτογραφια σε ταβερνακι στα Χανια.
Φιλακια γλυκα.
Απο το βιβλιο "Κρητικη Παραδοσιακη Κουζινα" της Μαριας και του Νικου Ψυλλακη αντιγραφω την συνταγη της κυριας Ελενης Δαουρακη-Ανηψητακη απο τη Σητεια.
ΧΟΧΛΙΟΙ ΜΠΟΥΡΜΠΟΥΡΙΣΤΟΙ
Θα χρειαστουμε χοντρους χοχλιους, ελαιολαδο για τηγανισμα, αλατι και ξυδι.
Οι χοχλιοι πρεπει να ειναι μεγαλοι (χοντροι) και αφου τους πλυνουμε τους ριχνουμε στο τηγανι αναμπουρμπουρα (με τη μουρη προς τα κατω). Τηγανιζουμε σε δυνατη φωτια, ενω τους ανακατευπουμε μια δυο φορες. Στο τελος ριχνουμε το αλατι και το ξυδι. Γαρνιρουμε με φρεσκο δεντρολιβανο.
2 comments:
Εγώ πάλι από παιδί τα λάτρευα τα σαλιγκάρια! Η μαμά μου τα έφτιαχνε όταν μας νήστευε πριν τα Χριστούγεννα λίγες μέρες ή προς το τέλος της Σαρακοστής "Ε... να μη φάμε κρέας ... μέρες που είναι..." έλεγε!
Μακάρι να τα έτρωγαν στο σπίτι να τα φτιάξω ...
Αν μου έρθεις κατά δω το καλοκαίρι θα τα φτιάξω να τα φάμε παρέα Δεσποινάκι
Αχ τελεια μαι λειντυ σ' ευχαριστω. Εδω δεν εχω βρει αλλα και να βρω, δε ξερω βρε παιδι μου, τα αμερικανικα σαλιγκαρια μπας και ειναι πιο γλοιωδη!!! :))))
Post a Comment