Οι απιστευτες γευσεις της Ελλαδας - Χταποδι

Κανονικα εδω που ειμαι θα επρεπε να γραφω για τα καβουρια του Μερυλαντ η για απιστευτες γευσεις της Αμερικης.
Εδω ομως ειναι το προβλημα. Δεν εχω ανακαλυψει καμμια απιστευτη γευση με εξαιρεση τα ημετερα μπλε καβουρια ζεματισμενα σε νερο με μπαχαρικα και τους αστακους του Maine. Σε αυτα που πρεπει να προσθεσω και την σουπα New England Clam Chowder, θα επανελθω καποια αλλη φορα οταν ειναι στην εποχη τους.
Τωρα μπορει να μου πειτε οτι ειμαι και προκατειλημμενη γιατι μεγαλωσα με ελληνικες γευσεις. Ισως μεχρις ενος σημειου. Αλλα δεν ειναι και τυχαιο το γεγονος οτι ολοι οι ξενοι λατρευουν την ελληνικη κουζινα, ουτε το γεγονος οτι ολοι πανε κι ερχονται και καταληγουν στον ιδιο παρανομαστη:
Την Μεσογειακη κουζινα.
Εδω στην Αμερικη υπαρχουν πολλα εθνικ εστιατορια με πρωτα πρωτα τα κινεζικα που ειναι παμφθηνα και εχουν τεραστια περαση. Ακολουθουν τα Ιταλικα τα οποια συνηθως ειναι αμερικαν βερσιον της ιταλικης κουζινας στην πλειονοτητα. Η αλλοιωση της οριτζιναλ κουζινας καποτε με πειραζε, αλλα ειναι λογικο τελικα να διαμορφωνουν τα φαγητα αναλογα με την ζητηση και την παλεττα των ντοπιων, αλλα και πολλες φορες το αυθεντικο που τις περισσοτερες φορες ειναι εισαγομενο, κοστιζει, και ανεβαζει την τιμη του πιατου, κι γινεται ετσι απλησιαστο για το μεσο πελατη.
Ξαναγυριζω λοιπον στις απιστευτες ελληνικες γευσεις που παρ'ολο οτι οι εισαγωγες εχουν αυξηθει κατα πολυ τα τελευταια χρονια, πολλες δεν ειναι δυνατον να τις βρεις εδω. Ισως σε καποιο μεγαλο εισαγωγεα στη Νεα Υορκη να υπαρχουν περισσοτερα, ειναι και αναλογα τη ζητηση.
Βλεπουμε το χταποδακι στα καρβουνα της φωτογραφιας (απο μια παλια επισκεψη στα Χανια) Χταποδια υπαρχουν κι εδω αλλα προφανως δεν εχουν περασει απο το απαραιτητο χτυπημα στα βραχια για να μαλακωσουν και οσο κι αν τα βρασεις δεν μασιουνται. Το χταποδακι το τρυφερο στα καρβουνα ειναι μια απο τις γευσεις που μου λειπει εδω. Στην Χιο τα καλοκαιρια στην αγαπημενη μου ταβερνουλα στου Πασσα στη Λαγκαδα του αφαιρουν την πετσα και ερχεται ασπρο σαν μπαμπακι και καλοψημενο.


Με ενα ντοπιο ουζακι οπως το Τεττερης νουμερο 5 ειναι ο τελειος συνδιασμος. Διπλα στο κυμα ειναι ο παραδεισος. Πολλες φορες τα βγαζουμε εμεις τα χταποδια η μας τα φερνουν διαφοροι μακρυνοι συγγενεις του πεθερου μου. Στο σπιτι στο νησι τα φιαχνουμε γιαχνι με μακαρονακι κοφτο και γινονται πολυ ωραια. Μετα το φαγητο αυτο απαιτειται μεσημεριανος υπνος τουλαχιστο δυο ωρες.


Το λιμανι στην αγαπημενη Λαγκαδα.

Χταποδι με κοφτο μακαρονακι (5-6 ατομα)
(απο το βιβλιο της Μαριγουλας Κοκκινου και της Γεωργιας Κοφινα "Τα Σαρακοστιανα")

1.5-2 κιλα χταρποδι
1 μικρο κουτι τοματακια αποφλοιωμενα η 4-5 φρεσκιες τοματες
1.5 κιλο μακαρονακι κοφτο
1 μετριο κρεμμυδι
1 φλυτζανι τσαγιου λαδι
λιγο αλατι και πιπερι.


Βραζουμε το χταποδι στο ζουμι του μεχρι να μαλακωσει. Στην κατσαρολα προσθετουμε κι ενα φυλλο δαφνης. Κραταμε το υπολοιπο ζουμι.
Βαζουμε το λαδι να καψει και ριχνουμε το κρεμμυδι ψιλοκομμενο να ξανθυνει, προσθετουμε την τοματα, το αλατι και το πιπερι και εν συνεχεια το ζουμι απο το χταποδι. Προσθετουμε και αρκετο νερο για να ψηθει και το μακαρονακι. Οταν αρχισει να βραχει ριχνουμε και το μακαρονακι και το αφηνουμε σκεπασμενο σε μετρια φωτια να ψηθει. Προς το τελος προσθετουμε και το χταποδι κομμενο σε μικρα κομματια. Το φαγακι πρεπει να ειναι ζουμερο.

Επεται συνεχεια ..............