12/15/07

Breakfast in America


Καλημερα.
Εχω αρκετες μερες να γραψω εδω και σημερα γραφω απο δανεικο κομπιουτερ.
Οπως εγραψα και απο εκει μαλλον καηκε ο σκληρος μου δισκος και εχω σκασει. Οχι ομως να μου κοπει και η ορεξη. Ολα κι ολα.


Εφιαξα προχτες αυτο το slide αλλα το φυλαξα χωρις να το δημοσιευσω γιατι δε προλαβαινα να γραψω τιποτα.
Τρωτε πρωινο? Οχι δε σας προτεινω να τρωτε κατι τετοια καθε μερα. Δε λεω νοστιμα ειναι αλλα αν τρωγαμε καθε μερα αυγα βουτυρα και σιροπια θα ειχαμε σοβαρο προβλημα. Αυτες τις φωτογραφιες τις εβγαλα σε καφε της δυτικης ακτης την περασμενη εβδομαδα. Κατ αρχας να διευκρινησω οτι καθε πρωι περπατουσα 2 ωρες στην παραλια οποτε εκαιγα τις θερμιδες μου και δεν ενοιωσα καθολου τυψεις. Οι τηγανητες φετες ψωμιου ειναι πρωτα βουτηγμενες σε ενα μιγμα απο γαλα και αυγο τηγανισμενες και περιχυμενες μετα με maple syrup.Οι αμερικανοι το ονομαζουν french toast αλλα οι γαλλοι δε νομιζω οτι το λενε ετσι (οπως αλλωστε δε λενε τις τηγανητες πατατουλες french fries). Η φιλη που τρωγαμε μαζι μου ειπε οτι στην αγγλια το λενε eggy bread ενω η μαμα μου που το εφιαχνε οταν ειμασταν μικρες το ελεγε φετες με ζαχαρη γιατι εριχνε απο πανω αχνη. Τις προτιμω με αχνη γιατι το ψωμι απο μονο του ειναι μαλακο σα πουτιγκα και δε χρειαζεται πολλα σιροπια για να νοστιμεψει.
Αυγα λοιπον ομελεττα με λαχανικα, φρουτακια, και φυσικα πανκεηκς.
Και μια κουπα καφε που δε μενει ποτε αδειανη. Αν ηταν και λιγο πιο δυνατος ο καφες θαταν καλυτερα βεβαια.
Τα πρωινα συνηθως φιαχνω ενα μιγμα απο αμυγδαλα και δημητριακα με αποξηραμενες κρανμπερις και λιγο γαλα. Αυτη ειναι σχετικα προσφατη συνηθεια γιατι ποτε δεν ετρωγα πρωινο μεχρι πριν ενα χρονο. Τελικα ομως οχι μονο μου αρεσει η καινουργια μου συνηθεια, αλλα με κραταει χορτατη και δε τσιμπολογαω συνεχεια. Επισης το πρωι ο μεταβολισμος ειναι καλυτερος με αποτελεσμα να μην αποθηκευει ο οργανισμος τοσα λιπαρα.
Οταν ταξιδευω στη Βορρεια Ευρωπη αποφευγω τα σαλαμια και τα λουκανικα το πρωι και προτιμω μουσλι και αντε κι ενα γιαουρτακι.
Παντως το πιο αγαπημενο μου πρωινο ειναι δυο φρυγανιες με βουτυρο και μαρμελαδα πορτοκαλι και γαλλικος καφες. Αλλα αυτο γινεται σπανια καποιο Σαββατοκυριακο χαλαρα γιατι το καλο φαγητο δε θελει βιασυνες.
Και τα croissant μου αρεσουν μονο οταν ειναι σωστα και φρεσκα γιατι ειναι δυστυχως το πιο κακοποιημενο ψωμακι.
Καλη ορεξη !

2 comments:

Anonymous said...

Οι γαλλοι κοuκλα μου το λενε pain perdu.

και εμενα μου αρεσει πολυ βεβαια με ζαχαριτσα η μελι..

μαργραριτα μιαμ μιαμ μιαμ ...

δεσποιναριον said...

Ου λα λα. Ημουν σιγουρη οτι θα ειχανε καποιο μοιραιο ονομα για το εδεσμα..
Oh pain perdu
Oh perdu
Tu reviendras comme le printemps!!